Zoals ik gisteren al schreef, zou ik vanmorgen de VW-garage bellen. Om acht uur begon ik daar elk kwartier mee, maar ik kreeg alleen maar een reactie van een Zweedse antwoordapparaatmevrouw. Om vijf over half negen was ik er klaar mee en besloot ik om het mobiele nummer van hun chef werkplaats te bellen dat ik ook op hun website had gevonden. Ik kreeg inderdaad ene Andreas Huppeldepup aan de telefoon. Nadat ik mijn hele (!) verhaal had gedaan, vertelde hij nogal droog dat ik een ander nummer moest bellen omdat hij op vakantie was………………. Hij gaf me toen gelukkig wel het juiste nummer, maar hij had me ook eerder kunnen onderbreken. Hij kan natuurlijk gewoon in Zweden op vakantie geweest zijn, maar voor hetzelfde geld lag hij op een Italiaans of Spaans strand en dan wil je toch niet om half negen ’s ochtends lastig gevallen worden door een Nederlandse mevrouw met een autoprobleem! Maar goed, wij konden na telefonisch contact bij de garage langskomen en na een paar uur kregen we het verlossende telefoontje dat onze auto gerepareerd was. Het was een kapot startrelais en voor 1600 zweedse kronen (+ 160 euro) kregen we ons campertje weer mee. Het liep dus allemaal een stuk soepeler dan in Italië.

Om twee uur reden we bij de garage weg en we besloten om toch nog een waterval te gaan bezoeken om daarna te proberen om ergens een vrij kampeerplekje te vinden. Je mag niet in een natuurreservaat overnachten en de waterval Västanafallet ligt daar dus wel in. Nadat we hier een mooie wandeling hadden gemaakt, zagen we op een bord een mededeling over kamperen op dit terrein, maar we begrepen het Zweeds niet, mocht het nu wel of juist niet. Toen zagen we een mannetje dat hier werkte en op onze vraag of we hier mochten overnachten, antwoordde hij dat het geen enkel probleem was. Later kwam hij ons vertellen dat we ook van de douche en het toilet gebruik mochten maken. Het moet toch niet gekker worden, dit is al de tweede vrije kampeerplek waar we sanitaire voorzieningen hebben. Nog een paar nachten op deze manier en we verdienen onze 160 euro aan autoreparatiekosten wel terug 😉

Op deze foto zien jullie een oude smidse, die gebruik maakte van de waterkracht van de waterval voor de blaasbalgen.

Onvoorstelbaar toch, kamperen in een natuurreservaat. We hadden gisteravond dus bedacht dat het wel bijzonder zou zijn om héél vroeg op te staan (een uurtje of vijf) en dan een wandeling maken met de kans op het zien van wild. Het was gisteravond waarschijnlijk “wishful thinking” want vanmorgen om vijf uur draaiden we ons nog maar een keertje lekker om tot half zeven; wat eigenlijk ook nog wel erg vroeg is als je op vakantie bent. Maar goed, eerst lekker gedoucht in het sanitairgebouw van het bezoekerscentrum waar we gebruik van mochten maken. Na het ontbijt gingen we toch nog om 8:15 uur op pad. Steil omhoog langs de waterval en uiteraard op de terugweg weer steil naar beneden. We waren blij dat we onze stokken bij ons hadden, want het was anders niet te doen geweest. Af en toe moesten we zelfs achterstevoren naar beneden omdat vooruit niet te doen was!

Om een uur of half twaalf vertrokken we naar de Döda Fallet (Dode Waterval). In 1795 heeft hier een catastrofe plaatsgevonden toen binnen vier uur tijd een heel meer leegliep. Iemand had een constructie bedacht om een scherpe bocht in een rivier om te leggen, zodat er geen stagnatie was in het vervoer van boomstammen over die rivier. Hij legde omleidingen en dammen aan zodat er op een natuurlijke manier een nieuwe rivier gevormd zou worden. Dit liep echter hopeloos mis door de extreme hoeveelheid water in het voorjaar zodat er een enorme vloedgolf ontstond die alles verwoestte en het meer binnen vier uur leegliep. Over deze dode waterval  hebben ze nu een vlonderpad aangelegd van drie kilometer, waardoor je een goed beeld krijgt van wat er toen heeft plaatsgevonden.

Hierna zijn we een kampeerplek gaan zoeken en vonden we weer een mooi plekje bij een kerk. We zitten helaas nog wel te wachten tot er een mannetje komt vertellen dat we gebruik mogen maken van de douche…………………………..

Vandaag hebben we een toeristische route langs de oostkust van Zweden gereden; in één woord “prachtig”. Het gebied heet de Hoge Kust en het is sinds 2000 een Werelderfgoed. In 8000 jaar is het land hier 286 meter omhoog gekomen en het gebied komt nog steeds met 8 mm per jaar omhoog. Over een paar honderd jaar zullen er nog meer zeearmen verdwenen zijn en er is land voor in de plaats gekomen. Krijgen de Zweden met hun dunbevolkte land nóg meer ruimte tot hun beschikking en ze hoeven er niet eens iets voor te doen zoals de Nederlanders. Wij moesten b.v. de Zuiderzee nog droogleggen om wat ruimte te winnen en zij krijgen het gewoon in hun schoot geworpen met hun zeven miljoen inwoners en hun dertien keer grotere land. Hier krijg je gewoon het Calimerogevoel bij, toch?

Zweden is een prachtig land en hoe noordelijker we komen, hoe mooier het wordt. We hebben vandaag ook nog halverwege onze toeristische autoroute een prachtige wandeling gemaakt in een natuurreservaat. Al met al hebben we het weer erg naar onze zin!

We worden echt lui! Vanmorgen zijn we pas om 12 uur vertrokken van de camping om eerst in Örnsköldsvik naar het Toeristenbureau te gaan. Toen we onze camper op een parkeerterrein in het centrum wilden neerzetten, zagen we dat er al een identiek campertje stond. We hebben hem er naast gezet en er uiteraard een foto van gemaakt.

Nadat we de informatie hadden gekregen bij het toeristenbureau dat we beter naar hun collega’s in Umeå konden gaan, zijn we maar een vrije kampeerplaats gaan zoeken en we vonden het perfecte plekje; aan een riviertje in een uitgestorven dorp. We waren er al achter dat ze hier in Zweden een collectieve bedrijfssluiting hebben. Heel veel bedrijven zijn de hele maand juli dicht. Als gevolg hiervan is er waarschijnlijk ook een collectieve dorpssluiting, want iedereen is met vakantie. Alle huizen waren verlaten, maar daardoor konden we wel ongegeneerd naar binnen gluren. We voelden ons hier niet schuldig over, want als tegenprestatie hebben we een nachtje op hun dorp gepast.

Mijn dag begon niet geweldig. Ton was zoals gewoonlijk vroeg op (half zeven of zoiets….) en ik ging er om een uurtje of half acht uit. Toen ik me gewassen en aangekleed had, deed ik de schuifdeur van de camper open en stak mijn hoofd buiten de deur om te kijken waar Ton zat, want hij zoekt uiteraard altijd een plekje in de zon uit. Omdat de camper nogal scheef naar voren stond, gleed de schuifdeur hard weer dicht, tegen de zijkant van mijn gezicht aan. Ik zag sterretjes……………… Ik ging eerst maar eens zitten met een koud washandje tegen mijn gezicht en ik bedacht me dat dit morgen wel weer aardig blauw zou zijn. Mijn gezicht heeft het wel erg te verduren de laatste tijd. Eerst natuurlijk al mijn onfortuinlijke val plat op mijn gezicht tijdens ons personeelsuitje en nu dit weer. Maar goed, morgen ziet het er waarschijnlijk niet uit, maar het had weer erger kunnen zijn. Mijn bril moet trouwens wel van een erg goede kwaliteit zijn, want dit heeft hij, net als de val van vier weken geleden ook weer overleefd! (Specsavers (en ik heb geen aandelen)).

In Umeå zijn we weer eerst naar het Toeristenbureau gegaan en daar kregen we enkele tips over bezienswaardigheden in de buurt. De eerste die we gingen bezoeken was een openluchtmuseum, Gammlia, waar we erg van onder de indruk waren. Je kon niet alleen het leven in de negentiende en twintigste eeuw beleven, maar er waren op het terrein ook twee musea. In het ene museum was er een tentoonstelling over moderne fotografie en in het andere waren er tentoonstellingen over de zeehondenjacht (zielig), de begintijd van de spoorwegen (interessant) en er stond ook een boot tentoongesteld waar je zelfs een kijkje op mocht nemen (leuk). Absoluut de moeite waard om te bezoeken als je eens in de buurt bent. Het is volgens de TomTom slechts 2100 km van Gouda vandaan en de snelste route duurt 23 uur en één minuut! De toegang is gratis……

Zweden is een land met veel wild; we hebben regelmatig herten en rendieren gezien. Eergisteren echter zagen we voor het eerst in ons leven twee elanden; we waren hier stil van, want dat hadden we tijdens onze vorige twee reizen naar Noorwegen en Zweden nog niet meegemaakt. Gisteren bleef het slechts bij een dode das en een overstekende veldmuis, maar ja, je kunt niet elke dag geluk hebben.

Route: Vindeln, Amsele. Totaal 57 km.
Zon op: 3:33 uur
Zon onder: 22:04 uur

We zijn nu ruim twee weken onderweg en we zitten nog steeds aan de oostkant van Zweden. Als we nog naar Noorwegen willen, zullen we nu zo langzamerhand die kant op moeten gaan, want anders hoeft het niet meer. De reden voor ons getreuzel is toch wel het (nog steeds) slechte weer in Noorwegen. Maar we hebben besloten om niet noordelijker te gaan, maar nu echt naar het westen, richting Noorwegen. Het slechte weer nemen we dan maar op de koop toe.