Week 30 – 2010
20 juli 2010
Fietstocht 26,5 km.
Vandaag rustig aan gedaan, een beetje gewassen en na de lunch een fietstochtje gemaakt naar Lübbenau. Het is bloedheet, maar zoals beloofd zijn er hier geen heuvels en bergen; een ideaal fiets- en kanogebied. De camping is nog steeds een verademing na Werden! Verder niet veel bijzonders vandaag.
21 juli 2010
Fietstocht 46 km, gemiddeld 13,5 km.
Vandaag willen we iets actiever worden en een dagtocht op de fiets gaan maken. We hebben een fietskaart van de omgeving gekocht en je kunt het aan Ton overlaten om een mooie fietstocht uit te zetten.
De terrasjes zijn niet overal aanwezig; er zijn wel Gasthäuser, maar die gaan pas ’s avonds open en niet zoals bij ons op koffietijd. Gelukkig vinden we in Alt Zauche een prachtig gerestaureerd boerderijtje. Twee jongemannen beheren het, of zijn zelfs de eigenaren. We zijn er om half twaalf en er wordt ons verteld dat de keuken pas om 12 uur opengaat. Nu hoeven we ook nog geen bratwurst oder Sauerkraut, maar een broodje of tosti lijkt ons wel wat. Nu is het Duits van de desbetreffende jongeman niet van het soort dat makkelijk te verstaan is, maar iets van Kuche kunnen we wel krijgen, Ik ben bang dat ik iets van “kwark” versta, dus ik wil het eerst even bekijken, want anders zit ik met twee kwarkpunten. Hij heeft het ook over Plinze, maar die kan hij ons niet laten zien, want die worden versgemaakt. Later op de dag krijgen we het idee dat het iets van flensjes moeten zijn, maar we weten het nog steeds niet zeker.
Het is weer een graad of 30, maar het grootste gedeelte van de fietstocht is door de bossen en langs 30 cm brede kronkelpaadjes langs de Spree; prachtig! Tientallen kanovaarders die allemaal verschillend omgaan met de situatie. Ervaren kanovaarders die genieten van de natuur, maar ook gezinnen die aan het keten zijn en die je van verre kunt horen lachen en gillen. Verschillende keren moeten we de Spree oversteken. Dit kan door middel van bruggetjes, maar één keer moesten we ook een vreselijk enge stuw oversteken. Gelukkig was daar een galante Duitser die wilde voorkomen dat ik het water in donderde en voordat Ton me kon helpen, mijn fiets naar de overkant loodste.
In Lübenau waren we weer aan een een terrasje toe en daar zagen we een thermometer, het was 35 graden!!!!!!!! Het laatste stuk vanaf Lübenau was het afzien, want we fietsten we op een volkomen bomenloos asfaltpad. Gelukkig hadden we wind mee, zodat we af en toe snelheden bereikten van zo’n 21,5 km per uur. Ben en Ineke zouden trots op ons zijn! Helaas is onze gemiddelde snelheid nog steeds (maar) 13,5 km per uur en dat zou hen toch wel weer teleurstellen, in elk geval Ineke (met haar elektrische fiets!) 😉
22 juli 2010
Wandelingetje naar het dorp: ongeveer 4 km totaal
Tot nu toe de meest passieve dag van de vakantie! Het is nog steeds een graad of 35 en na gisteren gaan we ons niet meer inspannen in deze hitte! We zijn lopend boodschappen gaan doen in Lübben, wat een erg leuk stadje blijkt te zijn. Ton blij met de aankoop van zijn eigen merk deodorant voor € 1,19, dat ook nog 10 cent goedkoper werd omdat de verkoopster niet oplette. Daarentegen gaat hij wel weer voor het goedkoopste merk koffie, omdat € 4,29 weer duurder is dan bij ons………
De rest van de dag hebben we een beetje de schaduw opgezocht, beetje gelezen, beetje gepuzzeld, beetje verslagje geschreven, ons verbaasd over een enorme grote camper (ongeveer vijf keer zo groot als die van ons), maar met eigenaren (trouwens, misschien is het maar een huurding) die ook vijf keer zoveel kapsones hebben als de gemiddelde kampeerder op deze camping. Ik hoop dat ik nog de gelegenheid krijg om dit gevaarte op de foto te krijgen.
Vanavond gezellig uit eten geweest in de Gaststätte op de camping.
23 juli 2010
Totaal 96 km.
Vannacht is het begonnen met regenen en het omdat het er niet naar uit zag dat het weer zou opknappen, besloten we om de dierentuin in Cottbus te gaan bezoeken. Even hebben we overwogen om met openbaar vervoer te gaan, maar dat idee hebben we ook net zo hard weer overboord gezet. We hebben gewoon de luifel ingedraaid en aan de campingbeheerder gevraagd of onze plek gereserveerd kon blijven. We kregen een pilon en we hebben onze fietsen in het midden van onze plek neergezet; een flinke vent die deze plek in zou pikken!
De TomTom heeft ons de goede weg gewezen naar de dierentuin; Ton gaat nog aan dat ding verknocht raken hoor, let maar op!
Bij de kassa moesten we € 10,– afrekenen; een heel verschil met b.v. de dierentuin in Emmen, maar er zit dan ook wel een enorm kwaliteitsverschil in. Het was leuk, maar niet spectaculair; precies goed voor een druilerige dag als vandaag, alhoewel we op het laatste kwartiertje na, het de hele route droog hebben gehouden. Hierna nog even een groot overdekt winkelcentrum bezocht en toen weer terug naar de camping, waar we binnen tien minuten de hele boel weer hadden staan. Inmiddels piste het echt van de regen en dat bleef de rest van de dag aanhouden. Hopelijk is het morgen weer droog, 35 graden is het andere uiterste, maar dit is wel erg troosteloos hoor!
Nu we zo in de camper zitten, is het ook wel leuk om te zien wat er zoal binnenkomt rijden aan kampeervoertuigen. Dit varieert van gewone auto’s met een dakbak, tot een camper van wel twaalf meter lang met ook nog eens een aanhangwagen van een meter of zes erachter! Dit monster is ook net zo hard weer vertrokken; we denken dat hij gewoon te groot was voor deze camping!
Wat ons verder opvalt in deze omgeving is de tweetalige naambordjes van steden, dorpen en zelfs straatnamen. Ik moet nog eens uitzoeken waar dat vandaan komt, want de namen doen erg Pools aan. Misschien stamt het uit de tijd van de Eerste of Tweede Wereldoorlog, toen dit gebied nogal eens van “eigenaar” veranderde; Duitsers, Russen en Polen. Internet zal hier uitkomst moeten bieden, want ik ben het vergeten te vragen aan de steunkousenbuurman.
24 juli 2010
Route: Lübben – Luckau – Dahme – Lutherstadt Wittenberg – Oranienbaum – Schlaitz
Totaal 148 km.
Vanmorgen regende het nog steeds en we vroegen ons af hoe we de dag door zouden gaan brengen. Fietsen was geen optie en om nou weer de boel in te pakken en een eind te gaan rijden, zagen we eigenlijk ook niet zo zitten. Ik ging bij de receptie eens op internet kijken wat de weersvooruitzichten voor de komende dagen waren en daar werd ik niet vrolijk van. Het oosten van Duitsland, Polen, Tsjechië en Oostenrijk waren tot en met dinsdag, woensdag zwaar bewolkt met regen. René en Marlies hadden gisteravond ook al ge-sms’t dat ze hun huttentocht in Oostenrijk hadden afgebroken vanwege het “kutweer”. Ze zouden hun natte zooi vandaag in de auto gooien en doorrijden naar Genève. Ze hadden gelijk, hoe verder westwaarts je ging, hoe zonniger het werd. Niet meer van die tropische temperaturen zoals de afgelopen week, maar gewoon 20-25 graden, halfbewolkt met een zonnetje; precies wat we zoeken. Om half elf besloten we om de boel maar op te gaan ruimen, af te wassen en in te pakken en om westwaarts te trekken; om elf uur zaten we in de auto!
Om drie uur kwamen we op een camping aan die op het eerste gezicht niets leek, maar bij nader inzien een schot in de roos was. De drukte kwam vanwege een zwemwedstrijd die in het naastgelegen stuwmeer gehouden was. Op de camping zelf vonden we een perfecte plek met het ruimste uitzicht van deze hele vakantie! Ons vooroordeel bleek weer eens volkomen misplaatst te zijn! En wat het belangrijkste was: het was droog!!!!!!
25 juli 2010
Het is nog steeds droog en ik kan dus aan de was. Inmiddels was dit een behoorlijke hoeveelheid geworden, maar er is hier een goede wasgelegenheid, dus ik kan me uitleven. Tijdens de was heb ik me kostelijk vermaakt met het observeren van een jong stel dat de afwas kwam doen. Ze hadden geen teiltje, geen afwasborstel, geen afwasmiddel. Het meisje ging naar het toilet, kwam terug met een beetje zeep uit de automaat in haar hand en dat werd in het water gedaan. Toen ging ze weer terug naar het toilet en kwam terug met een paar meter toiletpapier, waarvan ze een stuk aan haar vriend gaf die dit als afwasborstel gebruikte en met de rest ging zij afdrogen! Wat doen wij toch altijd moeilijk…………..
’s Middags zijn we een wandeling gaan maken. Het is hier een prachtige omgeving midden in een stuk beschermd natuurgebied. Heel veel wilde bloemen, hommels, libelles en vlinders. Ook een enkele verdwaalde braam; maar heerlijk zoet!
’s Avonds lekker gegeten in het restaurant van de camping, met een heerlijk ijsje na (jammer van de calorieën) en dat voor het luttele bedrag van 30 euro!
26 juli 2010
Fietstocht 31,8 km, gemiddeld 11,5 km.
Het is nog steeds mooi weer, we kunnen weer buiten ontbijten. Het was een goede beslissing om westwaarts te trekken. Vandaag hebben we een fietstocht rondom de Muldestausee gemaakt. In eerste instantie waren we verkeerd gereden, maar een erg vriendelijke Duitser die zijn hondje uitliet, liep helemaal met ons mee om ons de juiste weg te wijzen. We kwamen niemand tegen op de smalle bospaadjes rondom het meer, we zagen alleen weer wilde bloemen, vlinders en libelles. Bovendien werden we getrakteerd op de aanblik van een kolonie aalscholvers die opsteeg van het water en we zagen ook een valk van heel dichtbij; geweldig!
In Bitterfeld hebben we geluncht op een terrasje, waar Ton een toast Hawaï bestelde en ik (met vooruitziende blik) roerei met champignons. Op het menu stond n.l. niet vermeld dat er kaas op de toast Hawaï zat, alleen ham, ananas en een spiegelei. Gelukkig konden wij toen ruilen, want ik had al een donkerbruin vermoeden dat kaas toch wel tot de ingrediënten zou behoren. Allebei de gerechten waren heerlijk.
27 juli 2010
Fietstocht 22 km, gemiddeld 12,5 km
De strakblauwe lucht beloofde vanochtend een mooie dag. We bedachten dat we nu de andere kant van het natuurgebied zouden gaan verkennen. Het is zo heerlijk fietsen hier, je komt n.l. echt helemaal niemand tegen! In het gebied van vandaag liggen drie meertjes met de weinig fantasierijke namen: Blauer See, Roter See en Grüner See. Deze laatste hebben we gevonden, de andere twee niet, want we wilden onderweg boodschappen doen voor de lunch. We waren goed voorbereid want we hadden zelfs een mes meegenomen! Helaas was in geen van de dorpjes die we aandeden een winkel te vinden. Je gelooft het toch niet, we zitten in West-Europa (oké, voormalig Oost). We vroegen het aan een oud mannetje en die zei dat er ’s ochtends een winkelbus langskwam en de plaatselijke Gastätte bij het Bahnhof (ja, dat hadden ze wel!) ging pas om 16.00 uur open. Bij een volgend dorpje zagen we een hotel, dus hoopvol daar naar toe, fietsen op slot, tas eraf, zo overtuigd was ik dat we hier konden lunchen. Helaas, de twee medewerksters die buiten zaten te roken deelden mee dat ze pas om 16.00 uur open zouden gaan, alleen als we een kamer wilden, moesten we op de deurbel drukken. Oké, we zijn maar teruggereden naar Schlaitz, waar we bij onze “eigen” supermarkt spullen voor de lunch hebben gehaald, die we bij de camper hebben opgegeten.
Morgen trekken we weer verder. Eerst naar Leipzig, waar we de camper bij een station willen parkeren en dan met openbaar vervoer verder gaan. Daarna trekken we verder westwaarts, richting Jena.
28 juli 2010
Route: Schlaitz – Bitterfeld – Delitzsch – Leipzig – Zwenkau – Pegau – Zeitz – Umleitung – Bad Kotstritz – Umleitung – Gera – Friesznitz – Umleitung – Umleitung – Umleitung – Clodra
Totaal 190 km
Op naar Leipzig voor ons volgende culturele onderdeel van de vakantie! We zetten onze auto weer bij een P & R, net als vorig jaar bij Edinburgh, dat was n.l. erg goed bevallen. De parkeerplaats was bij een tramhalte en er kwam er al vrij snel een aan. Ik vroeg nog aan Ton of we wel de goede kant opgingen en daar was hij van overtuigd. Oké, hij is de deskundige. Er was een kaartjesautomaat in de tram, maar helaas deed onze pinpas het hier niet in en we hadden maar 1 euro aan muntgeld. Na twee haltes werd er meegedeeld dat dit het eindpunt was en dat iedereen moest uitstappen. We vroegen aan de bestuurder hoe we in het centrum van Leipzig kwamen en ja hoor, we waren de verkeerde kant uitgereden! Het richtinggevoel van Ton laat hem af en toe toch ook wel in de steek ;). We mochten van de bestuurder blijven zitten. We hebben nog heel even overwogen om na twee haltes weer uit te stappen om klein geld uit de auto te halen, want we waren aan het zwartrijden, maar dat hebben we toch maar niet gedaan. We zijn de twee dagen dat we naar Berlijn gingen met openbaar vervoer niet één keer gecontroleerd dus we namen het risico maar. Op de terugweg hebben we keurig twee kaartjes gekocht, maar bij nader inzien stond er op dat je er maar vier haltes mee mocht reizen, maar goed hoor, ik ben blond en Ton is oud!
Omdat de auto op een parkeerterrein stond, vond ik het niet vertrouwd om de tas met alle apparatuur en de paspoorten erin te laten staan, een camper is zo’n gewild object om open te breken. Bovendien had ik net alle foto’s van mijn camera afgehaald en op de computer gezet, als die dus gestolen zou worden, dan zouden we niet eens meer foto’s hebben. Sjouwen dus maar. Dit kwam eigenlijk goed uit, want nu hoefden we niet op zoek naar een internetcafé om de boeken van de bibliotheek te verlengen, als we n.l. een MacDonalds o.i.d. zouden vinden, dan konden we het op onze eigen computer doen. Starbucks bleek ook gratis wifi te hebben, een ideale ontwikkeling!
Na de koffie bij Starbucks liepen we de hoofdwinkelstraat in van Leipzig en kwamen bij de Nicolaikerk. Een prachtige kerk, waarvan de pilaren in de vorm van (vredes)palmen heel bijzonder zijn. Niet alleen architectonisch is deze kerk een meesterwerk, maar ook op politiek gebied heeft het een enorme bijdrage geleverd aan de revolutie van 1989. Vanaf begin jaren 80 werden er in deze kerk vredestiendaagsen gehouden die na enige tijd wekelijks op maandag en in september en oktober 1989 dagelijks plaatsvonden en toen zelfs tot arrestaties leidden. Maar de mensen gingen toch door met het resultaat dat het oostblok eindelijk vrij werd.
We hebben ook nog overwogen om net als in Berlijn een stadsrondtour te maken, maar die duurden allemaal twee uur en we hadden al aardig wat van het centrum gezien en moesten ook nog een camping zoeken. Bovendien zijn en blijven we cultuurbarbaren!
Aan het eind van de middag hebben we na veel Umleitungen een mooie rustige camping gevonden in Clodra. Wat zijn we blij met ons campertje na al deze omleidingen en kleine weggetjes. Meerdere keren moesten we keren op plaatsen waar het met een caravan echt niet gelukt zou zijn! Het fietsen in deze omgeving kunnen we waarschijnlijk wel vergeten, want het is hier ontzettend heuvelachtig. De wandelschoenen kunnen dus weer aan!
