Week 30 – 2011
Zondag 31 juli 2011
Route: Åmsele, Rusksule, Lycksele, Åsele. Totaal 139 km.
Zon op: 3:45 uur
Zon onder: 22:05 uur
Gisteren waren we nogal onder de indruk van de stroomversnellingen in de rivier Vindelälsen waar we een rondwandeling hadden gemaakt. Vandaag gingen we een ander stuk van deze rivier bekijken. Het was maar goed dat we het in deze volgorde hebben gedaan, want vandaag was het vele malen spectaculairder dan gisteren. Op dit stuk rivier, de Märdselforsen, zijn er zeker veertig bruggen die over de rivier gaan. Er waren een paar wiebelige hangbruggen, maar ook veel houten. Aan het eind van de winter als de rivier “rustig” is, komt er 16 m3 water per seconde voorbij; in het voorjaar als de sneeuw van de bergen gesmolten is, is dit 1700 m3 water per seconde geworden. Het waterpeil kan dan zelfs 6 meter stijgen. Onvoorstelbaar toch? Vandaag op 31 juli was het watergeweld al enorm; laat staan als het smeltwater van de bergen naar beneden komt.
Na deze wandeling besloten we om nu echt richting Noorwegen te gaan. We zitten toch noordelijker dan dat we van plan waren, want we zijn nu ook de grens met Lapland gepasseerd. Om een uur of vier waren we het autorijden zat en kwamen we langs het meest perfecte vrije kampeerplekje dat je je maar kunt voorstellen. Een privéstrandje aan een prachtig meer. Als we een toptien zouden maken van al onze vrije kampeerplekjes die we tot nu toe gehad hebben, komt deze absoluut op nummer één te staan! Morgenochtend gaan we hier zwemmen om ons bad te nemen, want uiteraard is hier geen douche. We zitten hier toch wel zó ongelooflijk te genieten! Wie heeft nou zo’n vakantie? We kamperen op de meest unieke plekjes met ons piepkleine campertje; hier zou een caravan of gewone camper niet eens kunnen komen! Ik blijf het zeggen: “we zijn geluksvogels!”
Maandag 1 augustus 2011
Route: Åsele, Lycksele, Dorotea, Stromsund, Krokom, Järpen, Kallsedet. Totaal 342 km.
Zon op: 4:15 uur
Zon onder: 22:10 uur
Gisteren hadden we het perfecte vrije kampeerplekje dat op nummer één kwam te staan, maar een dag later hebben we al een nieuwe nummer één! We wilden vandaag absoluut een stuk westelijker komen om toch nog Noorwegen te bereiken, daarom geen Toeristenbureaus bezoeken, maar gewoon lekker doorrijden. Om negen uur vertrokken we en om drie uur waren we het al zat. We zijn toen bij Järpen de E14 afgegaan om te proberen op een kleiner weggetje een vrij kampeerplekje te vinden. Al zeg ik het zelf: “we worden hier érg goed in”. We moesten wel weer een stukje noordelijker, maar op weg 336 vonden we opnieuw het perfecte kampeerplekje. Stonden we gisteren nog ongeveer tien meter van een meer af, hier staan we er maar een meter of vijf vandaan. Je hoort hier helemaal niets, alleen het gekabbel van het water. Dit is ook geen toeristische route, dus de kans dat hier vanavond nog iemand bij komt staan is vrijwel nihil. Bovendien is het zo’n klein steil weggetje naar het meer toe met ook nog een scherpe bocht erin, dat een caravan of camper hier niet kan komen.
Ons gespotte wild is vandaag uitgebreid met een prachtig wit rendier met een enorm gewei. Helaas hebben we hier geen foto van, want hij wilde niet poseren.
Dinsdag 2 augustus 2011
Route: Kall, Anjan (Zweden). Verdalsora (Noorwegen), Trondheim. Totaal: 261 km.
Zon op: 4:32 uur
Zon onder: 22:18 uur
Vanmorgen hebben we met pijn in ons hart afscheid genomen van dit mooie vrije kampeerplekje in Zweden. We werden uitgezwaaid door een familie van wilde marmotjes. Tot nu toe had ik altijd gedacht dat deze beestjes alleen in kooitjes leefden, maar ze schijnen toch hun oorsprong in het wild te hebben. Ze zijn zelfs in het wild tam, want ze liepen gewoon onder onze stoelen door! Als iemand weet te vertellen dat het geen marmotjes waren, dan geloven we dit onmiddellijk, want we weten geen van beiden erg veel van marmotjes, cavia’s, o.i.d. We zouden dan wel graag willen weten wat voor soort beestjes het dan wel waren.
We zijn inmiddels eindelijk in Noorwegen aangekomen en hebben ook niet voor niets lang gewacht, want het is nu het mooiste weer van de wereld! Het landschap is zo anders dan in Zweden. Kon je daar nog rustig over de ruime wegen rijden; hier moet je gelijk hard aan het werk! Smalle weggetjes die tussen de bergen doorgaan en tegelijkertijd moet je moeite doen om de auto op de weg te houden, dus veel tijd om naar het spectaculaire uitzicht te kijken heb je niet.
Bij het toeristenbureau in Trondheim hebben we gevraagd waar er een camping in de buurt was met WiFi, want ik moet nu toch echt een keer de weblog bijwerken! De camping waar we nu staan, is eigenlijk verschrikkelijk, maar voldoet precies aan onze eisen van dit moment, zoals de weblog bijwerken, de bibliotheekboeken verlengen, de accu van het fototoestel opladen, want dat is een van de weinige apparaten die niet op 12-Volt opgeladen kan worden. Morgen gaan we weer lekker vrij kamperen!
Woensdag 3 augustus 2011
Route: Trondheim, Oppdal. Totaal 145 km.
Zon op: 4:43 uur
Zon onder: 22:11 uur
Vanmorgen zijn we eerst teruggereden naar Trondheim om daar de stad eens wat beter te bekijken. Toen we daar n.l. gisteren waren om bij het Toeristenbureau informatie te krijgen over een camping met WiFi, waren we nogal onder de indruk van die stad. We hadden er wel een extra rit voor over. Trondheim heeft een paar mooie kerken en langs de haven staan mooie oude gekleurde houten huizen.
Toen we één van de kerken binnengingen, was er de generale repetitie bezig voor een concert dat vanmiddag gehouden zou worden. Er was o.a. een koor van jonge meiden die wel zo prachtig zongen dat ik echt een traantje moest wegpinken; kippenvel! Als je zoiets toevallig tegenkomt, dan is dat gewoon een cadeautje.
Na ons bezoek aan Trondheim, gingen we verder naar Oppdal. Hier gingen we eerst een museum bezoeken, dat helaas alleen op donderdag, vrijdag en zaterdag open is van 10.00 tot 15.00 uur. Wij waren hier op woensdag om 16.00 uur; kansloos dus. Maar we konden wel het terrein op en hebben toch alle boerderijen en huizen aan de buitenkant kunnen bekijken. Toen we wilden vertrekken, vonden we eigenlijk dat het parkeerterrein (dat min of meer op het terrein zelf stond) wel geschikt was om vannacht te blijven staan. Toen ook nog eens bleek dat ik hier op iemands onbeveiligde internetverbinding de weblog bij kon werken, was het helemaal een unieke plek. Sta je op het terrein van een museum met huizen uit de negentiende eeuw en kan ik internetten; hoe verrassend kan
onze vakantie toch zijn! Op de foto zie je aan de linkerkant nog net een stukje van de camper. Zo staan we dus nu, middenin een openluchtmuseum!
onze vakantie toch zijn! Op de foto zie je aan de linkerkant nog net een stukje van de camper. Zo staan we dus nu, middenin een openluchtmuseum!
Donderdag 4 augustus 2011
Route: Oppdal, Sunndalsora, Mardalsforsen. Totaal 148 km.
Zon op: 4:53 uur
Zon onder: 22:13 uur
Wat een enerverende dag hebben we gehad!!! We hebben weer een stuk Noorwegen gezien zoals we dat in 2002 en 2006 ook hebben ervaren: hoge, ruige bergen, diepe afgronden, woeste hoogvlakten en enorme watervallen. We reden vandaag weer door het landschap waar we maar niet genoeg van kunnen krijgen.
We wilden vandaag naar de Mardalsfossen, een enorme waterval, die normaalgesproken door een elektriciteitsbedrijf wordt geëxploiteerd om de waterkracht te benutten, maar drie maanden per jaar (juni, juli en augustus) voor de toeristen wordt “vrijgegeven”. Om deze waterval te bereiken, moesten we een “helse” tocht van 68 km afleggen. Nee, zonder gekheid, het was af en toe echt afzien! Zulke scherpe haarspeldbochten en steile wegen hebben we volgens mij in Zwitserland en Italië niet gehad. Op een gegeven moment zagen we voor ons een grot in een berg, ik dacht nog “goh, daar heb je een grot”, ik dacht met een Mariabeeld of zoiets, totdat bleek dat onze weg er doorheen voerde. Ik denk dat de totale lengte van deze tunnel hooguit 250 meter was, maar het was er pik- en pikdonker! We hadden de grote lichten van de auto aan, maar het leek wel of het licht geabsorbeerd werd door de vochtige, grillige, donkere muren van de tunnel. Het was ook geen rechte tunnel, want er zat een haarspeldbocht in, die normaalgesproken aan de buitenkant van een berg ligt. De tunnel was ook zó smal dat een tegenligger niet had kunnen passeren. Gelukkig daalden wij en in de bergen geldt de regel dat die voorrang hebben op stijgend verkeer, zodat zij achteruit hadden moeten rijden, maar ik had er niet aan moeten denken dat we een tegenligger waren tegengekomen. Ik geloof niet dat ik ooit zo bang ben geweest. Ik heb diep respect voor Ton, want hij doet het toch allemaal maar!
Maar goed, we waren door de tunnel heen, ik kon weer rustig ademhalen en we konden weer van het spectaculaire uitzicht genieten. Deze weg heet de Trollvegen en doet bijna niet onder voor de Trollstigen die we in 2006 hebben gereden. Gelukkig was deze weg niet zo toeristisch als de Trollstigen, want we kwamen op deze tolweg van 68 km slechts sporadisch iemand tegen; het scheelt ook dat je op deze weg niet met een caravan of een bus mag komen.
Toen we eindelijk de parkeerplaats bij de waterval Mardalsfossen hadden bereikt, moesten we verder lopen en dat was nog een hele klus! Een wandeling van 2,5 km met een stijging van 270 meter en dan ook nog moeten klimmen en klauteren over rotsige paden, maar het uitzicht op deze waterval was absoluut de moeite waard. Het is onvoorstelbaar dat er dag-in-dag-uit zoveel water met zoveel kracht vanaf die berg zich naar beneden stort en dat het nooit opraakt!
Ons kampeerplekje voor vannacht bleef het parkeerterrein van de Mardalsfossen; weer een mooie, bijzondere plaats.
Vrijdag 5 augustus 2011
Route: Mardalsfossen, Andalsnes, Linge, Geiranger. Totaal 218 km.
Zon op: 5:03 uur
Zon onder: 22:10 uur
Vandaag gingen we richting Jotunheimen. We wilden eigenlijk niet via de Trollstigen en de Geiranger omdat we daar al eerder geweest waren, maar uiteindelijk zijn we er toch beland en daar waren we achteraf heel blij om, want het is en blijft een onwaarschijnlijk bijzonder gebied. Als je eindelijk bovenaan de Trollstigen staat en je kijkt vanaf het nieuwe uitkijkpunt naar beneden over de kronkelende weg met autootjes die als mieren langs elkaar heen schuiven, dan is dat een geweldig gezicht!
We hebben vandaag zeker vijftig haarspeldbochten gehad; Ton hoeft voorlopig niet naar de sportschool voor zijn armspieren, maar de auto heeft waarschijnlijk wel een extra onderhoudsbeurt nodig als we weer in Nederland zijn. Hij had het n.l. erg zwaar en begon een onheilspellend tikkend geluid voort te brengen als we een helling van 10% moesten nemen en dat gebeurde nogal eens vandaag. Maar uiteindelijk heeft ons campertje ons toch weer steeds helemaal naar boven gebracht! En nu staan we hier te kamperen op 1045 meter hoogte (volgens mijn gps) aan de voet van een gletsjer op een Noorse hoogvlakte. De temperatuur is slechts 10 graden, windkracht 8, nogal guur dus en bovendien regent het, maar dan heb je ook wat; een spectaculair uitzicht en een herinnering die niemand je meer afneemt!
Zaterdag 6 augustus 2011
Route: Geiranger, Bismo, Vågåmo. Totaal 110 km.
Zon op: 4:59 uur
Zon onder: 21:59 uur
Vanmorgen werden we wakker op deze onwaarschijnlijk bijzondere plek. Het was opgehouden met regenen, maar het was nog steeds stervenskoud en guur. Toch kon ik het niet laten om nog wat foto’s en een filmpje te maken, want deze vrije kampeerplek heeft zo’n enorme indruk op me gemaakt!
We gingen om kwart over negen op weg naar de Jotenheimen en hebben bij Bismo een mooie wandeling gemaakt. Het weer was geweldig opgeknapt en het werd zelfs nog warm in het zonnetje. In Lom hebben we één van de oudste staafkerkjes van Noorwegen bezocht. Dit kerkje is in de Middeleeuwen gebouwd, heel mooi en uiteraard ook erg toeristisch.
Na Lom waren we het zat en gingen op zoek naar een camping met WiFi. Na drie nachten vrij kamperen is ook een douche wel weer erg welkom! Om twee uur hadden we al een geschikte camping gevonden en we gaan nu aan een rustige middag beginnen. Lekker een beetje lezen, puzzelen, internetten en luieren. Morgen is er weer een dag.
