Week 31 – 2010
29 juli 2010
Wandeling totaal 12 km
Vanochtend werden we wakker van een enorme onweersbui, maar wij lagen lekker droog en warm in ons campertje! Het klaarde gelukkig snel weer op, want na het ontbijt wilden we naar Berga lopen om brood te halen. Clodra heeft n.l. geen winkeltje en alleen in het weekend komt er een bakker. We weten al niet beter…………
Na een kilometer of twee kwamen we er achter dat we toch niet helemaal goed waren gelopen, maar gelukkig wist Ton op de kaart een alternatieve route te vinden die ons ook naar Berga zou brengen. Een prachtige wandeling was het, afwisselend door bos en graanvelden. Op een gegeven moment zagen we drie hertjes het pad oversteken; dit is en blijft een fascinerend gezicht. Ik moest ook een soort gevaarlijk doen, een “stromende rivier” oversteken…… Gelukkig hield ik het droog……
In Berga vonden we een supermarkt waar we toch maar broodjes en beleg hebben gekocht om op een bankje op te eten. Eigenlijk hadden we ergens willen lunchen, maar de Gastättes waren nog niet open en we zagen wel een Imbiss, maar daar kun je alleen maar vette troep krijgen zoals Bratwurst mit Brot oder Pommes en niet een lekker broodje of zo. Het werd dus het bankje in het midden van het stadje, het ultieme vakantiegevoel!
Morgen gaan we weer verder, richting de Harz.
30 juli 2010
Route: Clodra – Weida – Umleitung – Berga – Umleitung – Jena – Weimar – Erfurt – Arnstadt – Schlossleite.
Totaal 160 km
We beginnen eindelijk door te krijgen hoe een vakantie eruit hoort te zien met de camper. Van te voren wisten we wel dat we geen auto hadden om iets te gaan bezichtigen als we op een camping stonden en we zeiden ook steeds dat we desnoods 50 km verderop zouden gaan staan, want dan was je toch in een andere omgeving, maar in de praktijk deden we dit dus niet. Nu eindelijk wel! Toen we in de auto zaten, gingen we pas kijken waar we naar toe gingen en door de Umleitungen hier in de buurt, begonnen we dus helemaal hartstikke verkeerd! We moesten eerst naar Weida, maar hadden het gevoel dat we de verkeerde kant uitreden en dat gevoel bleek ook waar te zijn. We hebben zeker 30 km omgereden voordat we een beetje in de goede richting zaten.
Een medekampeerster vertelde vanmorgen in het douchegebouw dat ze een dagtocht naar Weimar zouden gaan maken en toen ik op de kaart zag dat dit iets noordelijker lag dan waar we naar toe wilden gaan, hebben we ons plan gewijzigd en besloten deze stad ook te gaan bekijken. We hebben hier absoluut geen spijt van gehad; wat een prachtige stad is dat zeg! We gingen weer voor de P&R, want dat bevalt bijzonder goed. Je hoeft niet naar een parkeerplaats te zoeken in een druk centrum, maar je staat buiten de stad en neemt dan een bus, tram of trein.
Weimar is de stad waar Goethe en Schiller hebben gewoond en gewerkt en dit feit wordt door de stad ten volle uitgebuit. We zijn eerst naar de VVV gegaan en hebben daar een boekje met plattegrond gekocht, want door deze spontane actie hadden we ons natuurlijk niet voor kunnen bereiden (alsof we dat anders wel altijd doen………..). De stad is prachtig gerestaureerd en je raakt niet uitgekeken op de mooie geveltjes, poorten, een kasteel, torens en doorkijkjes in straatjes. We hebben genoten!
Naast de P&R zat een grote Edeka waar we de boodschappen voor het weekend hebben gedaan, want je weet maar nooit waar je terecht komt. We hadden de TomTom weer naar een camping laten zoeken en die viel qua ligging tegen; vlak langs een weg en op een paar honderd meter afstand zelfs de snelweg. De omgeving was ook niet bijzonder, waardoor we besloten om de volgende dag gelijk weer te vertrekken. Met behulp van de kaart en de TomTom hebben we een mooie streek uitgezocht. Morgen gaan we eerst naar Tann, waar we een museumdorp gaan bezoeken.
31 juli 2010
Route: Mühlberg – Gotha – Schmalkalden – Wernshausen – Dermbach – Tann – Wüstensachsen
Totaal 106 km.
Het is prachtig weer vandaag, maar de camper staat helaas in de schaduw. We hebben dus de tafel en stoelen een eind verderop gesleept en zijn daar heerlijk in het zonnetje gaan ontbijten. Na het ontbijt hebben we nog een poosje gelezen en om kwart over negen besloten we om te vertrekken. Om half tien zaten we in de auto op weg naar het museumdorp in Tann, slechts 80 km verderop. Dit was ook weer een schot in de roos. Voor 4 euro per persoon kregen we toegang tot het museumdorp, een soort Orvelte, maar dan kleiner en zonder de menselijke factor; echter zeer de moeite waard! Het museumpje had ook een restaurant, met een heel gemoedelijk sfeertje. De meneer die ook aan de kassa zat wist het te presteren om voor elk bordje, vorkje en lepeltje apart naar de klanten op het terras te lopen; dit moet wel een vrijwilliger geweest zijn, want anders had hij al lang in de WW gezeten! Het Bauernbrot met Röhninger Wurst en Käse was heerlijk! Voor het entreegeld van 4 euro p.p. konden we ook nog het Natuurmuseum bezoeken. Op drie etages vonden we vitrines met een grote collectie van opgezette dieren die in hun natuurlijke omgeving waren geplaatst. Dit uitstapje op weg naar onze volgende camping was dus weer absoluut de moeite waard!!!!!
De camping was slechts 18 km verderop en is de meest luxueuze die we deze vakantie hebben gevonden. Hier blijven we een paar nachten staan, want deze omgeving is schitterend en we kunnen hier vast een paar mooie wandelingen maken.
1 augustus 2010
Wandeling: 6 km.
Vanmorgen zijn we eerst rustig aan begonnen. De camping is heerlijk rustig en zo mooi en schoon! De pootjes waar de toiletkabines op rusten, daar vind je echt geen stofje of andere ongerechtigheid, dit hebben we nog nooit op een camping meegemaakt.
Na het ontbijt zijn we een wandelingetje naar het dorp gaan maken, waar we terechtkwamen op het terras van Lisa. Er staat op de borden buiten dat we hier Hollandse kroketten, frikandellen en frikandellen speciaal kunnen krijgen. Niet dat ons zo aantrok, maar de vriendelijke vrouw des huizes die ons gedag zei, trok ons wel aan en toen we terugliepen uit het dorpje hebben we hier koffie gedronken met een overheerlijke Apfelstrudel mit Eis und Sahne. ’s Middags een wandeling van een kilometer of zes gemaakt, voor het eerst in deze vakantie met stokken en dat beviel prima. Toen we n.l. van de week naar Berga liepen zonder stokken, had ik binnen een half uur al pijn in mijn rug en nu na één uur nog niet. Ik moet dit dus gewoon vol gaan houden, want we willen nog wel een paar jaar dagtochten kunnen lopen en zonder die stokken gaat me dat never nooit lukken. Ik voel me erg opgelucht, want ik maakte me hier de laatste tijd erg veel zorgen over.
’s Avonds weer naar Lisa en daar hebben we heerlijk gegeten en wéér onder de dertig euro. De Duitsers kunnen een goede maaltijd serveren voor weinig. Je vraagt je af waarom dat in Nederland niet kan. We ontmoetten in het restaurant een Nederlands echtpaar en het bleek dat zij al vijf jaar van april tot oktober hier op deze camping staan en af en toe (bij verjaardagen van kinderen en kleinkinderen) een weekje naar Nederland gingen. Zij hadden al een enorme band opgebouwd met Lisa en Thomas en daardoor kwamen we te weten dat Lisa een Bosnische is die sinds ruim een jaar hier een restaurant met Gasthof runt. Nou zij heeft het goed voor elkaar en wij zijn inmiddels goed op de hoogste van het reilen en zeilen van de camping, het restaurant van Lisa, het aannemingsbedrijf van de ouders van de eigenaar van de camping, enz. enz. Al met al was het een erg gezellige dag.
2 augustus 2010
Wandeling: 18 km!!!!!!!!!!!!!!!
We waren van plan om vandaag naar het Dreilandeneck te lopen: Thüringen, Beieren, Hessen, maar helaas regende het. Ik ben toen maar een poosje met mijn laptop op (gratis) internet gaan kijken en daar stond dat er vandaag 50% kans op regen was. Om een uur of elf begon het een beetje op te klaren en toen zijn we toch maar aan onze wandeltocht begonnen, want uiteindelijk had het de helft van de dag al geregend. Het was prachtig! Enorme vergezichten nadat we uiteraard behoorlijk geklommen hadden. Helaas ben ik een keer gevallen omdat ik weer eens niet naar mijn voeten, maar naar het uitzicht keek. Gelukkig heb ik geen ledematen gebroken, maar alleen mijn Nordic Walking stok; dan moet je toch van goeden huize komen, toch? Na het drielandenpunt liepen we door naar het Schwarzes Moor, waar boven verwachting een restaurantje was. We hadden broodjes meegenomen, maar toen konden we er tenminste een lekker bakkie koffie bij nemen. Hiervandaan konden we ook naar de voormalige grens tussen Oost- en West Duitsland lopen. Indrukwekkend, maar toch niet zo als in Berlijn. Je zag er letterlijk het IJzeren Gordijn, de hekken, de uitzichttoren met de schijnwerper er bovenop, maar het sprak toch niet zo tot de verbeelding als de Muur, maar je zag wel hoe het IJzeren Gordijn heel Duitsland verdeeld had.
Toen we weer bij het restaurantje waren, moesten we nog tweeëneenhalf uur teruglopen en ik was al behoorlijk moe. Maar het is me gelukt, al ben ik bang dat ik nog twee dagen spierpijn zal hebben!
3 augustus 2010
Wandeling: 6 km.
De spierpijn die ik verwacht had viel 100% mee, dus vandaag konden we er weer tegenaan. Gisteren hadden we ons opgegeven voor een (gratis) lift naar de Wasserkuppe, dit is de hoogste berg van Hessen, n.l. 915 meter hoog, Helaas regende het pijpenstelen toen we wakker werden, maar volgens de campingeigenaar zou het in de middag op gaan klaren. Toen we om kwart over tien op de Wasserkuppe stonden, zat alles dik in de mist. Erg jammer, maar we zijn toen eerst maar naar het zweefvliegmuseum gegaan. Dit museum bevatte veel meer verrassingen dan we in eerste instantie verwachtten, want het bleek ook nog een enorme verzameling modelvliegtuigjes te hebben. Dit bracht nostalgische herinneringen terug bij Ton en die liep zichtbaar te genieten. Dit kwam goed uit, want ik wilde zo laat mogelijk weer naar buiten omdat we dan de grootste kans hadden dat de mist en nevel opgelost zouden zijn. Helaas was dit nog niet het geval toen we het museum uitkwamen, maar na een bezoek aan de grote Radarkoepel (die we in eerste instantie niet eens zagen vanwege de mist) en de Fliegerdenkmal, begon er af en toe een klein gaatje in het dikke wolkendek te komen. Eindelijk trok de mist op en begonnen we om half twee aan de terugweg naar beneden. We dachten dat we dit in een uurtje zouden lopen, maar het bleek een glibberige, steile en een soms bijna onbegaanbare weg naar beneden te zijn die ons gewoon drie uur gekost heeft! Halverwege hebben we de Schafstein bezocht. Dit was een helling met basaltstenen die door erosie in brokken uiteen- en daarna naar beneden zijn gevallen. Een heel bijzonder gezicht, maar de wandeling van vandaag valt toch in het niet bij de twee wandelingen die we gisteren en eergisteren hebben gemaakt, waarbij die van gisteren in de topdrie van mooie wandelingen ooit (van onszelf uiteraard) gezet kan worden.
Morgen gaan we aan de eerste helft van onze thuisreis beginnen, maar niet voordat we naar de Schwarzes Moor zijn gereden om daar nog een mooi stukje van dit prachtige deel van Duitsland te bekijken.
4 augustus 2010
Route: Wüstensachsen – Schwarzes Moor – Fulda – Lauterbach – Alsfeld – Kirchhain – Cölbe – Winterberg – Olsberg – Brilon – Warstein – Niederbergheim
Totaal 260 km
Vanmorgen zijn we eerst naar het Schwarzes Moor gereden om dat mooie stukje natuur nog even te bekijken voordat we aan de thuisreis zouden beginnen. Het viel een beetje tegen, want we hadden ons er meer van voorgesteld. Het moeras wordt (uiteraard weer met behulp van de Europese Unie) weer in natuurlijke staat hersteld. Door het onttrekken van water door o.a. industrialisering is het eigenlijk geen moeras meer. Ze hebben er wel een leerpad aangelegd met een uitzichttoren, maar het enige interessante van deze uitzichttoren is de aanblik van de Wasserkuppe.
Na dit uitstapje begonnen we aan de uiteindelijke thuisreis, uiteraard weer over B-wegen, want de snelweg is niets voor ons. Om een uur of half vier waren we het zat en hebben we de TomTom een camping laten zoeken. Die vond hij bij Warstein, een camping vol met staanplaatsen, erg ongezellig, maar de toiletten waren weer superschoon; voor een nachtje een prima plek. De 12 euro die we moesten betalen, zijn verdwenen in het zwarte potje van de eigenaar.
Ton had nog wel een hond in zijn broek hangen, maar gelukkig viel het mee en was zijn broek niet kapot, want de eigenaren berispten alleen de hond en boden niet eens hun excuses aan! Het zegt wel iets over het publiek hier op de camping. Morgen rijden we naar huis; we bedenken nog wel of we de route van Ton of van de TomTom gaan volgen ;).
5 augustus 2010
Route: Niederbergheim – Soest – Dortmund – Emmerich – Arnhem – Lunteren
Totaal 236 km.
Op naar huis! Alhoewel, dat wordt Lunteren omdat Sandra in ons huis zit, maar dit is beslist geen straf! Op de Autobahn was het niet druk en we konden dus lekker doorrijden. Na anderhalf uur zijn we koffie gaan drinken in een Marché, dat is de Duitse variant van La Place. La Place is duur, maar volgens ons is de Marché nog duurder. Een kopje koffie kost € 2,70 en een cappuccino € 3,00. De cappuccino bestond voor driekwart uit schuim en had ik in drie slokken op. Er was een mevrouw die een latte macchiato had besteld voor € 3,40 en doordat dat in een glas zat, kon je zien dat er slechts een kwart koffie in zat en inmiddels was haar schuim ook twee vingers breed gezakt. Zij ging klagen en kreeg op een gegeven moment een andere, maar hier was ze ook niet tevreden over en ze is haar latte en de cappuccino van haar vriendin terug gaan brengen en ze eiste haar geld terug. Dit zouden veel meer mensen moeten doen, want het is werkelijk schandalig wat je daar krijgt voor je geld. Toen we daar wegliepen, zag ik ineens dat Ton toch een winkelhaak in zijn broek had door die rothond van gisteren. Jammer dat we dat niet eerder hadden gezien, maar ja, hoe ga je iemand aansprakelijk stellen in het Duits, we proberen het maar te repareren.
Na nog anderhalf uur waren we thuis. We hebben 236 km gereden in een kleine drie uur, geweldig!
De camper is ons erg goed bevallen en we willen hem voor geen goud meer kwijt. Hier gaan we de komende paar jaar lekker mee door Europa trekken. Je kunt overal makkelijk komen, rijd je verkeerd of is er een omleiding, dan keer je gewoon, dat hoef je met een auto met caravan niet te proberen. Je kunt met een camper ook gewoon een stad inrijden om iets te bezichtigen, want de enige beperking is een parkeergarage. Het aankomen en vertrekken op een camping is ook een fluitje van een cent en je hoeft niet meer bang te zijn om een natte voortent te moeten inpakken, want je draait het luifeltje in en het zeildoek droogt op de volgende camping wel weer. Al met al, een schot in de roos!
